Yolda yürüyorum. Genelde kafasını dik tutan bir insanımdır, yani ileri bakarım. Arada bir, robot gibi olmamak için, yere, sağa sola da bakarım. Bakarım da neler görürüm? Mesele orada! Herkes bakar sağa sola filan. Bir sürü insan! Ne yapar bu insanlar? İş güç, eğlence, zaman geçirme gibi amaçlarla bir yerlere gidiyorlar. Peki ama bu insanlar neden hep bunları yapıyorlar. Yani neden hep aynı şeyleri düşünerek yaşıyorlar. Geçim derdi, gelecek derdi, geçmiş derdi… Saymakla bitmez.
Öldüğüm günü düşünürüm bazen.Dedim acaba öldüğümde benim de arkamdan ağlayanlar olacak mı? Sonra bunları düşününce aslında hayatta ne kadar yalnız olduğumuz aklıma geldi. Öldüğünüzü düşünsenize; öbür tarafta tek başınıza bir “ruh”sunuz.
Orada tek başınasın. “
İnsanların kendi doğumlarını, aldıkları ilk hediyeyi, ilk konuşmalarını hatırlamıyor oluşları aslında ne kadar acı.
Bu hayat bir yol sürüp gidiyor… Nereye mi? Tabi ki ölüme.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder